To, co piękne jest w literze to nie tylko piękno formy.
Gdyby tak było, czy byłby to powód do dumy?
Litera nosi w sobie wiele znaczeń, a w zestawieniu z innymi nabiera nowych. Lecz litera to także, albo przede wszystkim znak graficzny. Z kolei znak graficzny to staranna kompozycja śladów uzyskiwanych za pomocą konkretnego narzędzia, albo też wybuch ekspresji, emocji i uczuć.
Perfekcyjną kompozycję literniczą, przemyślany zamysł graficzny można porównać do starannej kompozycji na orkiestrę. Dynamiczny ślad, bardziej emocjonalny, aniżeli przemyślany bliżej ma do plemiennej muzyki pradawnych kultur. Nie sposób ocenić która ważniejsza i jestem przekonana, że nie o to chodzi. Każda linia, jak każda nuta, niesie za sobą treść.
Albumem przykładów odręcznego pisma ludzi znanych chciałabym podkreślić znaczenie tzw. charakteru pisma. Nie o to bowiem chodzi w pięknym pisaniu, aby na rzecz prostej linii zatracać osobowość.
W pięknym pisaniu chodzi również o odnalazienie własnego języka ekspresji.
W każdym z zamieszczonych przeze mnie przykładów dostrzegam coś niezrównanie pięknego i choć może czasami nie mieści się to w naszym pojęciu o kaligrafii, jako sztuce pięknego starannego pisania, zamieszczam również te przykłady, które na pierwszy rzut oka są nieczytelne, może i niezdarne. Ale wystarczy się przyjrzeć, aby dostrzec w nich piękno bogatej, niezwykłej osobowości piszącego.
więcej na facebook.pl/kaligrafia.ewalandowska
KLASYCZNE PIĘKNO. MINUSKUŁA KAROLIŃSKA.
 |
| Sosnówka |
"Ten, kto chce pisać - uczył Zai Yun, słynny kaligraf chiński epoki Chan, autor pierwszego w Podniebiosach traktatu o sztuce pisania - niechaj usiądzie prosto, myśli uspokoi i puści je wolno, nie formułując słów, nie zakłócając oddechu, niechaj osadzi ducha swego głęboko w sobie i wtedy, niewątpliwie, pismo wyjdzie mu znakomite". Fragment książki Mariusza Wilka "Dom nad Oniego".
"Język jest Całością, w której czas jest zaledwie słowem." Mariusz Wilk "Wołoka",
more on
facebook.pl/in.a.wilderness.concerto
Improwizacja – spontaniczne tworzenie. W muzyce to sposób grania polegający na układaniu przez instrumentalistę lub wokalistę swojej partii podczas grania (np. w trakcie występu), przez co proces tworzenia utworu zbiega się w czasie z jego wykonaniem. Może polegać również na modyfikacjach wykonywanego tematu. (Wikipedia, wolna encyklopedia).
Pomimo że improwizacja jest postrzegana jako coś bardzo spontanicznego, podstawą dobrej improwizacji jest rzetelne przygotowanie. (Wikipedia, wolna encyklopedia)
